نقل شده شخصی خدمت امام صادق علیه السلام پرسید: آقا، معنی سلام بر پیامبر(ص) چیست؟ اینکه ما آخر هر نماز می گوییم «السلام علیک ایها النبی و رحمه الله و برکاته» یا اینکه به زیارت مدینه می رویم و به پیامبر(ص) سلام می دهیم. یا نه، از راه دور سلام می دهیم و صلوات می فرستیم. معنی این سلام چیست که اینقدر سفارش شده است؟ امام صادق علیه السلام در پاسخ مطلب فوق العاده ای بیان کردند. ایشان فرمودند: وقتی خداوند روح شیعیان را خلق کرد، از آنها چهار تعهد گرفت. یک، در انجام وظایف تون صبور باشید و سختیش را تحمل کنید. دو، صبور باشید و آزارها و اذیت ها را تحمل کنید. سه با امام تون ارتباط داشته باشید، پیوند داشته باشید، از امام زمان تون غافل نباشید. و چهار، تقوا داشته باشید. این چهار تعهد را بدهید، در ازایش خداوند دورانی را می رساند که زمین را از وجود دشمنان شما کامل پاک می کند. دنیایی پر از برکت، خالی از هر گونه آفت، خالی از هر گونه دشمنی و کینه، پر از امنیت، پر از آرامش. یعنی دوران حکومت حضرت مهدی علیه السلام. بعد آقا امام صادق علیه السلام فرمودند: کسی که به رسول خدا(ص) سلام می دهد، کسی که بر پیامبر(ص) صلوات می فرستد، معنایش این است که خدایا من پای این عهد هستم. تو هم تعجیل کن در آن وعده ای که به ما شیعیان دادی. یعنی کسی که صلوات می فرستد، کسی که از راه دور و نزدیک به رسول خدا سلام می دهد، این سلام ها، این صلوات ها، این زیارت از راه دور و نزدیک، همه تجدید عهد هستند. یعنی به خدا اعلام می کنیم، خدایا ما سر آن عهد که بستیم، هستیم. همچنین این صلوات ها طلب ظهور است. درونش دعا برای فرج است. یعنی به درگاه خداوند اعلام می کنیم که خدایا چشم به راه وعده تو هستیم. چقدر خوب است هنگامی که به زیارت معصومین علیهم السلام مشرف می شویم، با این نگاه به زیارت برویم. با این نگاه که ما با خداوند عهدی داریم و حالا برای تجدید عهد به زیارت آمده ایم و در انتظار تحقق وعده خداوند با ظهور امام زمان علیه السلام هستیم. بنابراین یکی از بهترین ذکرها در مسیر زیارت و در طول سفر زیارتی، ذکر شریف صلوات است. انسان با ذکر صلوات، مدام عهدش را نو بکند و مدام به خودش این عهد را یادآوری کند. چه بهتر که این صلوات ها را به امام زمان علیه السلام هدیه کنیم و به حضرت عرضه بداریم: آقا من برای تجدید عهد با شما و با پدران بزرگوار شما به زیارت آمدم. من آمده ام که ظهور شما را از خداوند متعال بخواهم. منبع: الكافي (ط - الإسلامية)، ج1، ص: 451
عثمان بن سعید عَمری از برجستهترین شخصیتهای شیعه و نخستین نایب خاص امام مهدی (علیهالسلام) است که پیش از آغاز غیبت صغری، سالها در دوران امام هادی و امام حسن عسکری (علیهماالسلام) بهعنوان وکیل و مورد اعتماد کامل آنان فعالیت میکرد. لقبهایی مانند «السمّان» و «الزیّات» نشان میدهد که برای حفظ ارتباط پنهانی با امامان، شغل پوششی روغنفروشی را برگزیده بود. روایات متعدد از سه امام معصوم، وثاقت، امانتداری و جایگاه ویژه او را تأیید میکند؛ تا جایی که امامان تصریح کردهاند هرچه او بگوید و برساند، همان سخن و فرمان ایشان است.
نیابت خاص عثمان بن سعید با چهار دلیل مهم اثبات میشود: اجماع شیعه بر عدالت و نیابت او، تصریحات روشن امام حسن عسکری درباره جانشینی و وکالت وی، تأکید امامان بر وثاقت او و فرزندش، و استمرار توقیعات امام زمان (علیهالسلام) از طریق او با همان خط و نشانههای دوره امام عسکری (علیهالسلام). عثمان بن سعید چند سال پس از شهادت امام عسکری از دنیا رفت و در غرب بغداد، در مسجدی منسوب به خود، به خاک سپرده شد؛ آرامگاهی که تا امروز پابرجاست و محل زیارت شیعیان است.
در دوران غیبت صغری، جهان اسلام بهویژه در عرصههای علمی و فرهنگی شاهد شکوفایی گستردهای بود. در این دوره، مهمترین آثار حدیثی شیعه و اهلسنّت شکل گرفت؛ از کافی کلینی در میان شیعیان تا صحیح بخاری و مسلم در میان اهلسنّت. همچنین مکاتب فقهی مختلف گسترش پیدا کردند و فقیهان برجستهای چون احمد بن حنبل، داوود ظاهری و طبری نقش مهمی در تدوین فقه اسلامی داشتند. در کنار آن، جریان عقلگرای معتزله در اوج فعالیت بود و به رشد مباحث کلامی کمک کرد، هرچند در نیمه دوم قرن سوم با ظهور جریان اشعری، گرایش سنتگرا دوباره تقویت شد.
در میان شیعیان، با وجود محدودیت ارتباط مستقیم با امام معصوم (ع)، نظام وکالت باعث شد پیوند فکری و دینی جامعه شیعه با امام حفظ شود. مراکز علمی مهمی مانند قم، ری، بغداد، نیشابور و کوفه به پایگاههای بزرگ فرهنگی تبدیل شدند و عالمانی همچون احمد بن محمد بن عیسی قمی، عبدالله بن جعفر حمیری، سعد بن عبدالله قمی و احمد بن خالد برقی آثار ارزشمندی در حدیث، فقه و کلام پدید آوردند. در مجموع، غیبت صغری نه دوران رکود، بلکه دوره رشد، انسجام و بلوغ علمی بود که بنیانهای فکری مهدویت و تمدن اسلامی را برای قرون آینده استوار ساخت.
آیه شریفه 148 سوره بقره، به ما میآموزد که هر فردی در زندگی خود هدفی دارد و به سمتی حرکت میکند. اما مهمترین هدف، رسیدن به رضایت خداوند و کسب سعادت اخروی است. منتظران امام زمان (عج) نیز باید با انجام اعمال صالح و پرهیز از گناهان، خود را برای ظهور آن حضرت آماده کنند.
آیه 148 سوره بقره به ما میآموزد که در زمان سختیها و فتنهها، باید به سمت اهل بیت (ع) و امام زمان (عج) متمایل شویم و با انجام کارهای خیر، خود را برای ظهور آماده کنیم. این آیه همچنین به ما یادآوری میکند که خداوند بر همه چیز مسلط است و در نهایت، مؤمنان پیروز خواهند بود.
این مقاله به مورثی بودن جایگاه امامت می پردازد
در روزگار ما که حضرت حجت سلام الله علیه صاحب مقام وجه اللهی هستند باید توجه داشته باشیم که به واسطه وجود مبارکشان تمام مخلوقات حیات و بقا دارند.
آیه مورد بحث اشاره به ملیکت حقیقی خداوند چگونگی و لوازم آن دارد.
با تمام این عظمت مقام و بلندی مرتبه، باز هم وجه الله و این جایگاه غیر از خداوند متعال و مخلوق است
این کتابی است که در (وحی بودن) آن شکی نیست و هدایتی است برای متقین، کسانی كه به غيب ايمان دارند و نماز را بر پا مى دارند و از آنچه به آنان روزى داده ايم، انفاق مى كنند.
شب قدر نه تنها شب نزول قرآن و تعیین مقدرات یک سال است، بلکه نمادی از تحقق هدایت الهی و ولایت در زمین نیز میباشد.
حضرت زهرا (سلام الله علیها) به عنوان محور و بستر این هدایت الهی معرفی شدهاند. بدین معنا که تمام نورانیت و هدایتی که در شب قدر به زمین میآید، از طریق وجود مقدس ایشان جریان مییابد.
امام زمان (عجل الله فرجه) به عنوان میوه این درخت نورانی و ادامهدهنده راه حضرت زهرا (س) معرفی شدهاند. قیام ایشان، طلوع خورشید شب قدر و تحقق کامل وعدههای الهی است.
اولین نفری باشید که پیام خود را ثبت میکند
اشتراکگذاری در تلگرام
اشتراکگذاری در واتساپ