از درون دلسوخته ی مظلومیت اهلبیت
و منتظر مهدی فاطمه بود. در عصر امامت امام صادق عليه السلام زندگی می کرد! به محضر امام صادق عليه السلام مشرف شد و گفت: از شدت انتظار فرج و گشایش کار شما کار و بازار را رها کرده ام !
امام صادق علیه‌السلام در پاسخ فرمود:
آیا گمان کردی کسی که همانند تو خودش را و ذکر و فکرش را متوجه خدا كند، خداوند برای او گشایش قرار نمی دهد؟!بله به خدا قسم خدا گشایش قرار می دهد. خدارحمت کند کسی را که (همانند تو) خود را برای امر فرج ما آماده می کند و نفس خود را فقط برای او نگه می دارد. خدا رحمت کند بنده ای را که امر ما را زنده نگه میدارد…
عرض کرد: اگر پیش از او از دنیا رفتم، چه کنم؟
امام صادق عليه السلام فرمود :
اگر کسی از شما بگوید چنانچه مهدی را درک کنم او را باشمشیر یاری می کنم ؛ چنان است که در رکاب مهدی عجل الله فرجه شمشیر زده است!
اگر کسی به معنای واقعی منتظر مهدی موعود باشد و در این امر مهم زحمت بکشد، چه فرقی می کند که او در زمان امام صادق(ع) زندگی می کند که بیش از صد سال از مهدی فاطمه دور می باشد ! چون خداوند در امور او هم گشایش قرار می دهد
اگر که آنها نسبت به امام زمان ما اینگونه اند ما که هر جمعه احتمال ظهور آن غریب را می دهیم چگونه باید باشیم؟!
ما چگونه باید در فراق او بسوزیم و برای آمدن او لحظه شماری کنیم.
نباید فکر کنیم که کدامین اعمال، ما را برای ظهورش آماده می کند.
آبا نباید در طول هفته مداوم رضایت اورا در اعمالمان رصد کنیم؛ هر جمعه میثاق خود را در یاری و نصرت او تجدید کنیم تا عهد ما با او محکم شود؟
منبع: بحار الانوار ج ٥٢ ص ١٢٦ به نقل از غيبه نعمانی
