یکی از یاران امام باقر علیه السلام به نام محمد بن مسلم نقل می کند روزی به شوق دیدن امام باقر(ع) از کوفه به سمت مدینه حرکت کردم. مسیر طولانی و راه سخت بود. وقتی به مدینه رسیدم از پا افتادم. این همه راه را برای دیدن امامم آمده بودم، اما بدن درد و مریضی مانع شد خدمت امام برسم. خیلی غصه خوردم. خدایا این همه سختی کشیدم که جمال امام زمانم را ببینم. اما حالا اینطور ناتوان شدم... ناگهان دیدم خادم امام باقر علیه السلام از راه رسید. به سمت من آمد در حالی که ظرفی در دست داشت. سلام و علیک کردیم. گفت: حضرت این دارو را برای تو فرستاده است. دارو را که خوردم، همه دردها از بدنم رفت و خوب شدم. انگار نه انگار که مریض بودم. خادم آقا گفت: حضرت فرموده با هم نزد ایشان برویم. با هم راه افتادیم تا به منزل امام رسیدیم. در زدیم و اجازه خواستیم. آقا با صدای بلند فرمود: محمد بن مسلم، الهی که همیشه سلامت باشی، وارد شو! وارد شدیم. همین که امام باقر علیه السلام را دیدم دیگر نتوانستم خودم را نگه دارم و گریه ام گرفت. دست آقا را می بوسیدم و اشک می ریختم. آقا فرمود: چرا گریه می کنی ؟ گفتم: آقا راهم دور است، دلم برای شما تنگ می شود. با هزار زحمت به دیدن شما می آیم، اما نمی توانم خیلی محضر شما بمانم و باید زود برگردم. حضرت فرمود: غصه نخور! دنیا همین است. دوستان ما در دنیا غریب و گرفتارند. اما همین که دوست داری ما را ببینی و نمی توانی، همین که دوست داری پیش ما بمانی و نمی توانی، خداوند از دل تو خبر دارد. اجر این حسرتی که می خوری با خود خداست. یکی از سخت ترین لحظات هر زائری، لحظه وداع است. لحظه ای که باید با حرم اهل بیت وداع کند و برایش معلوم نیست کی خداوند دوباره توفیق زیارت به او بدهد. در حالی که انسان دوست دارد بماند اما نمی تواند. حسرت می خورد و مجبور است به شهر خود بازگردد. حضرت فرمود: این حسرت آنقدر زیباست که خداوند برایش پاداش قرار داده است. در برخی زیارت های وداع معصومین این جمله هست که عرض می کنیم: َ كَيْفَ لَا يَتَأَسَّفُ عَلَى فِرَاقِ مَشَاهِدِكُمُ آقا جان، چگونه به خاطر جدایی از حرم شما غصه نخورم وَ فِيهَا يُسْتَجَابُ الدُّعَاءُ در حالی که حرم های شما محل استجابت دعاست. حرم شما جایی بود که امید داشتم دعایم برای فرج امام زمان علیه السلام مستجاب شود و وَ يُصْرَفُ السُّوْءُ وَ الْبَلَاءُ زیارت حرم شما بلا را دور کند وَ يُمْحَى الشَّقَاء و زیارت شما انسان را عاقبت به خیر می کند. چقدر کسانی بوده اند که با زیارت کربلا عوض شدند؛ چقدر حکایت داریم از کسانی که در سفر اربعین سر به راه شدند... بعد یک جمله هست که خیلی زیباست. می گوید: آقاجان، حالا که دارم می روم، می خواهم با شما تجدید عهد می کنم. وَ أُشْهِدُكُمْ أَنِّي عَلَى مَا عَاهَدْتُهُ عَلَيْه آقا من پای عهد با شما می مانم. ْ وَ الْقِيَامِ بِنَصْرِكُم قول می دهم شما را یاری کنم. قول می دهم در یاری امام زمان علیه السلام کوتاهی نکنم. لذا زائر وقتی از زیارت باز می گردد باید در زندگی معنوی خود قوی تر از قبل باشد. چرا؟ چون با امام خود تجدید عهد کرده است. اثر معنوی زیارت باید در روزهای بعد از زیارت جریان پیدا کند. نباید در همان جا تمام شود. چقدر حال خوشی در حرم ها داشتیم... چقدر توجه داشتیم... سعی کنیم آن حال و توجه را حفظ کنیم... تمرین کنیم بعد از اینکه از زیارت هم برگشتیم هر روز به یاد امام زمان(ع) باشیم. هر روز به آقا جان سلام دهیم. هر روز تعدادی ذکر صلوات با نیت تعجیل در فرج آقا بفرستیم. ذکر صلوات ذکری است که به ما کمک میکند حس و حال زیارت را در خودمان حفظ کنیم. منبع: کامل الزیارات ص۲۷۵
عثمان بن سعید عَمری از برجستهترین شخصیتهای شیعه و نخستین نایب خاص امام مهدی (علیهالسلام) است که پیش از آغاز غیبت صغری، سالها در دوران امام هادی و امام حسن عسکری (علیهماالسلام) بهعنوان وکیل و مورد اعتماد کامل آنان فعالیت میکرد. لقبهایی مانند «السمّان» و «الزیّات» نشان میدهد که برای حفظ ارتباط پنهانی با امامان، شغل پوششی روغنفروشی را برگزیده بود. روایات متعدد از سه امام معصوم، وثاقت، امانتداری و جایگاه ویژه او را تأیید میکند؛ تا جایی که امامان تصریح کردهاند هرچه او بگوید و برساند، همان سخن و فرمان ایشان است.
نیابت خاص عثمان بن سعید با چهار دلیل مهم اثبات میشود: اجماع شیعه بر عدالت و نیابت او، تصریحات روشن امام حسن عسکری درباره جانشینی و وکالت وی، تأکید امامان بر وثاقت او و فرزندش، و استمرار توقیعات امام زمان (علیهالسلام) از طریق او با همان خط و نشانههای دوره امام عسکری (علیهالسلام). عثمان بن سعید چند سال پس از شهادت امام عسکری از دنیا رفت و در غرب بغداد، در مسجدی منسوب به خود، به خاک سپرده شد؛ آرامگاهی که تا امروز پابرجاست و محل زیارت شیعیان است.
در دوران غیبت صغری، جهان اسلام بهویژه در عرصههای علمی و فرهنگی شاهد شکوفایی گستردهای بود. در این دوره، مهمترین آثار حدیثی شیعه و اهلسنّت شکل گرفت؛ از کافی کلینی در میان شیعیان تا صحیح بخاری و مسلم در میان اهلسنّت. همچنین مکاتب فقهی مختلف گسترش پیدا کردند و فقیهان برجستهای چون احمد بن حنبل، داوود ظاهری و طبری نقش مهمی در تدوین فقه اسلامی داشتند. در کنار آن، جریان عقلگرای معتزله در اوج فعالیت بود و به رشد مباحث کلامی کمک کرد، هرچند در نیمه دوم قرن سوم با ظهور جریان اشعری، گرایش سنتگرا دوباره تقویت شد.
در میان شیعیان، با وجود محدودیت ارتباط مستقیم با امام معصوم (ع)، نظام وکالت باعث شد پیوند فکری و دینی جامعه شیعه با امام حفظ شود. مراکز علمی مهمی مانند قم، ری، بغداد، نیشابور و کوفه به پایگاههای بزرگ فرهنگی تبدیل شدند و عالمانی همچون احمد بن محمد بن عیسی قمی، عبدالله بن جعفر حمیری، سعد بن عبدالله قمی و احمد بن خالد برقی آثار ارزشمندی در حدیث، فقه و کلام پدید آوردند. در مجموع، غیبت صغری نه دوران رکود، بلکه دوره رشد، انسجام و بلوغ علمی بود که بنیانهای فکری مهدویت و تمدن اسلامی را برای قرون آینده استوار ساخت.
آیه شریفه 148 سوره بقره، به ما میآموزد که هر فردی در زندگی خود هدفی دارد و به سمتی حرکت میکند. اما مهمترین هدف، رسیدن به رضایت خداوند و کسب سعادت اخروی است. منتظران امام زمان (عج) نیز باید با انجام اعمال صالح و پرهیز از گناهان، خود را برای ظهور آن حضرت آماده کنند.
آیه 148 سوره بقره به ما میآموزد که در زمان سختیها و فتنهها، باید به سمت اهل بیت (ع) و امام زمان (عج) متمایل شویم و با انجام کارهای خیر، خود را برای ظهور آماده کنیم. این آیه همچنین به ما یادآوری میکند که خداوند بر همه چیز مسلط است و در نهایت، مؤمنان پیروز خواهند بود.
این مقاله به مورثی بودن جایگاه امامت می پردازد
در روزگار ما که حضرت حجت سلام الله علیه صاحب مقام وجه اللهی هستند باید توجه داشته باشیم که به واسطه وجود مبارکشان تمام مخلوقات حیات و بقا دارند.
آیه مورد بحث اشاره به ملیکت حقیقی خداوند چگونگی و لوازم آن دارد.
با تمام این عظمت مقام و بلندی مرتبه، باز هم وجه الله و این جایگاه غیر از خداوند متعال و مخلوق است
این کتابی است که در (وحی بودن) آن شکی نیست و هدایتی است برای متقین، کسانی كه به غيب ايمان دارند و نماز را بر پا مى دارند و از آنچه به آنان روزى داده ايم، انفاق مى كنند.
شب قدر نه تنها شب نزول قرآن و تعیین مقدرات یک سال است، بلکه نمادی از تحقق هدایت الهی و ولایت در زمین نیز میباشد.
حضرت زهرا (سلام الله علیها) به عنوان محور و بستر این هدایت الهی معرفی شدهاند. بدین معنا که تمام نورانیت و هدایتی که در شب قدر به زمین میآید، از طریق وجود مقدس ایشان جریان مییابد.
امام زمان (عجل الله فرجه) به عنوان میوه این درخت نورانی و ادامهدهنده راه حضرت زهرا (س) معرفی شدهاند. قیام ایشان، طلوع خورشید شب قدر و تحقق کامل وعدههای الهی است.
اولین نفری باشید که پیام خود را ثبت میکند
اشتراکگذاری در تلگرام
اشتراکگذاری در واتساپ